انواع شمش فولادی چه تفاوت هایی دارند؟

شمش فولادی آلیاژی، یکی از انواع شمش فولادی است که علاوه بر کربن، حاوی عناصر آلیاژی دیگری نظیر نیکل، کروم، مولیبدن، منگنز و وانادیوم نیز می‌باشد. افزودن این عناصر به فولاد، خواص مکانیکی و فیزیکی آن را بهبود می‌بخشد و باعث می‌شود که این نوع شمش در مقایسه با شمش فولادی کربنی، مقاومت بیشتری در برابر خوردگی، حرارت و سایش داشته باشد. این شمش‌های آلیاژی در تولید محصولات فولادی متنوعی از جمله میلگرد آریان فولاد که به دلیل کیفیت بالا و استحکام مطلوب، در صنعت ساختمان‌سازی بسیار پرکاربرد است، استفاده می‌شوند.

انواع شمش فولادی آلیاژی را می‌توان به صورت زیر دسته‌بندی کرد:

1. شمش‌ های کم‌آلیاژ: این شمش‌ها حاوی کمتر از ۵ درصد عناصر آلیاژی هستند و معمولاً برای ساخت قطعاتی که نیاز به استحکام و مقاومت به سایش دارند، استفاده می‌شوند.

2. شمش‌ های میان‌آلیاژ: این شمش‌ها حاوی ۵ تا ۱۰ درصد عناصر آلیاژی هستند و برای تولید قطعاتی که در معرض حرارت و فشار بالا قرار دارند، مناسب هستند.

3. شمش‌ های پرآلیاژ: این شمش‌ها حاوی بیش از ۱۰ درصد عناصر آلیاژی هستند و برای ساخت قطعاتی که نیاز به مقاومت به خوردگی بالا دارند، مانند تجهیزات صنایع شیمیایی و قطعات نیروگاهی، استفاده می‌شوند.

4. شمش‌ های زنگ‌نزن:  این شمش‌ ها زیرمجموعه‌ای از شمش‌ های پرآلیاژ هستند که حاوی حداقل ۱۰.۵ درصد کروم می‌باشند و به دلیل مقاومت بسیار بالا در برابر خوردگی، در صنایع غذایی، دارویی و پزشکی کاربرد فراوانی دارند. این ویژگی مقاومت به خوردگی در برخی از انواع ورق‌ های فولادی مانند ورق گالوانیزه نیز وجود دارد، البته با مکانیزم متفاوتی از شمش‌های زنگ‌نزن.